به قلم: حجت حاجی کاظم
با یکی از کودکان فامیل بازی دزد و پلیس می کردیم.
دستبند پلیسی اسباب بازی را به دستم بسته بود. قرار بود کلید را پیدا کنم و بازش کنم. اما او کلید را جایی قایم کرد که دستم به آن نرسید. تا ۲ ساعت هم راضی نشد دستانم را باز کند. بعد از دو ساعت هم خودم را به مریضی زدم که کلید را آورد.
نکته اینجاست که بدون کلید هم می توانستم ظرف ۱۰ ثانیه دستبند را باز کنم اما این کار را نکردم. به این خاطر که وقتی با کودک بازی می کنی، نباید قواعد بازی او را به هم بزنی.
وقتی قاعده بازی این است که دستبند باید با کلید باز شود، اگر شده ۲ ساعت هم معطل شوی، نباید سراغ راه دیگر روی زیرا این کار موجب می شود کودک حس کند کارها خارج قاعده است، حس کند فریب خورده است و احساس کند برنامه ریزی اش بی ارزش است.
یادمان باشد نباید قواعد بازی با کودک را به هم زنیم.
اگر می خواهیم منطق و توانایی هایش رشد کند.
بابا خیلی باحال حرف نداره بخدا
++++
سلام.
بنظر من بعضی وقت ها میشه از همین طریق به بچه یاد داد همیشه به جز اولین و راحت ترین راه هایی که برای حل مشکلاتش بلده، راه وجود داره ولی باید خوب فکر کنه و دقت کنه.
سلام.
بله. این هم گاهی جا دارد. اما فکر می کنم در جایی جای دارد که حال بچه گرفته نشود.