حجت حاجی کاظم
مقاله ایشان یکی از مقالات جالب توجه در نقد و نفی ترکیب فلسفه اسلامی است. بنده این ادعا را تایید یا رد نکرده و تنها به خاطر قوت علمی این مقاله آن را ذکر نموده و یادداشتی مختصر نسبت به آن ذکر می نمایم. امیدوارم سر فرصت آن را مجدد بررسی نمایم:
به نظر می رسد اهمیت جدا کردن فلسفه اسلامی از تقدس و نیز نام نهادن آن به فلسفه مسلمانان، سخن به جایی باشد.
اما جناب ملکیان بارها ادعا کردند که جدا کردن فلسفه از دین می تواند موجب سرعت گرفتن رشد فلسفه باشد چرا که می تواند با روش های خود بیندیشد اما چند نکته اینجا وجود دارد:
۱- اگر به دین ایمان آوردیم و به آن اعتماد کردیم، چطور می توانیم باوری غیر دینی را بپذیریم و قبول کنیم و هیچ نگرانی به خود راه ندهیم؟ آیا ایشان توصیه می کنند میراث پیامبران را کنار نهیم و آن گاه دلخوش باشیم که فلسفه ای خالص یافته ایم؟
۲- در فلسفه اسلامی ادعا می شود با پیگیری روش و منش الهی و ارتباط با باطن قرآن کریم (و نه صرفا ظاهر آن که بتوان اشکال در عدم تطبیق گرفت) به الهامات و اشراقاتی دست می یابند که سرعت و فایده غور فلسفی را افزایش می دهد بنابراین ادعای آقای ملکیان مبنی بر افزایش بازدهی فلسفه با جدا کردنش از دین، غیر قابل قبول است.
سلام
آنچه خیلی برای من جالب بود اصرار ایشان بر سیر آزاد عقلانی بود که اصلا غیر ممکن است!آخر کدام عقلی بدون مبنا می تواند بیاندیشد؟
بماند که مبانی استفاده شده در سیر عقلانی فلاسفه،گاهی و خیلی گاهی(!) پررنگ تر از مبانی دینی شان است(نمی گویم همیشه چون به قول دکتر تقوی ملاصدرا یک جاهایی اذعان کرده که آنچه می گویم عرشی است).
هیچ کسی پیدا نمی شود به فلاسفه ی غرب بگوید آنچه شما مبنا گرفته اید برای فلان فلسفه مانع سیر آزاد عقلانی است.اما این حرف را حتما باید به فلاسفه ی اسلامی بزنند!وگرنه عذاب وجدان می کشدشان!
التماس دعا-یاعلی
سلام علیکم
بله. متاسفانه همین طور است.
بی انصافی می کنند.
محتاجیم به دعا.