در کمال تاسف گاه ناسزا به مقدسات اهل سنت و به طور متقابل از سوی اهل سنت به شیعیان در میان برخی گروه ها دیده می شود. این مسئله به ویژه در میان برخی بچه هیئتی ها به عنوان برائت پذیرفته شده که البته در جای خود قابل بحث است که معنای برائت، به هیچ وجه چنین نیست.
در ایام جنگ صفین، بخشی از جنگ روانی عمر و عاص این بود که سپاه شام به اهالی کوفه و ازجمله رهبر و پیشوایشان که مولای ما باشد، توهین می کردند.
یک بار امام علی (علیه السلام) شنید که اصحاب او هم دارند مقابله به مثل می کنند و با سیستم «موشک جواب موشک»، آنها هم دارند به طرف مقابل فحش و فضیحت می دهند. امام آنها را نصیحتی کردند که حالا شده خطبه ۲۰۶ نهج البلاغه». طبق این خطبه، روش گام به گام برخورد با توهین کنندگان اینگونه است:
۱- «إِنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِینَ » من خوش ندارم که شما (اصحاب من) از توهین کنندگان باشید. پس قدم اول، توهین ممنوع.
۲- «وَ لَکِنَّکُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَکَرْتُمْ حَالَهُمْ کَانَ أَصْوَبَ فِی اَلْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِی اَلْعُذْرِ »اما اگر کردارشان را یادآور مىشدید، و گمراهیها و کارهاى ناشایسته)آنان را بر مىشمردید به راست نزدیکتر و معذورتر بود، پس قدم دوم شد روشنگری .
۳- «وَ قُلْتُمْ مَکَانَ سَبِّکُمْ إِیَّاهُمْ اَللَّهُمَّ اِحْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَیْنِنَا وَ بَیْنِهِمْ وَ اِهْدِهِمْ مِنْ ضَلاَلَتِهِمْ حَتَّى یَعْرِفَ اَلْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ وَ یَرْعَوِیَ عَنِ اَلْغَیِّ وَ اَلْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ» به جای فحش دادن،بهتر این بود به آنها مىگفتید:بار پروردگارا!خون ما و آنها را حفظ کن!،بین ما و آنها را اصلاح نما!و آنان رااز گمراهى به راه راست هدایت فرما!تا آنان که جاهلند حق را بشناسند،و کسانى کهستیزگى و دشمنى با حق مىکنند دستبردارند و باز گردند.