ح-حاجی کاظم
بحث هدف زندگی آن قدر مهم و حساس است که تشریح آن توسط استادمان طی ۶ ساعت، موجب شد مسیر زندگی ما عوض شود. متاسفانه به خاطر گستردگی موضوع و کم بودن فرصت های ما، هنوز نتوانسته ایم متن مفصلی از این موضوع داشته باشیم (برای مشاهده متن محاوره ای هدف زندگی، اینجا را کلیک کنید.) اما خیلی خیلی خلاصه عرض می کنم:
هدف ما در زندگی، شبیه خدا شدن است. در همه صفات. محبت، رزاق بودن نسبت به دیگران، عیب پوش بودن، صبور بودن و … و حتی زیبایی و قدرت. خدا ما را به دنیا فرستاده تا با اختیار کردن صفات حق، در آن صفات شبیه خدا شویم. نمی شد اجبارا این صفات را در ما بگذارند چون ارزش نمی داشت و خداوند مجبور به خوب بودن نیست اما خوب است پس ما هم برای شبیه خدا شدن باید با اختیار به آنها برسیم. جهنم، بیمارستانی دردناک برای رفع بدی های ماست و بهشت، جایی که خدا صفاتی مثل زیبایی و قدرت مطلق و لذت مطلق را که خود نمی توانستیم کسب کنیم،به ما می دهد.
پس کار ما در دنیا این است:
مثل خدا انتخاب کنیم که خوب باشیم. غیبت را برای این گفتند حرام است چون اگر غیبت کنم، مثل خدا عیب پوش نخواهم بود. انفاق را برای این گفتند لازم است چون مرا مثل خداوند رزاق می کند. دین آمده تا راه شبیه خدا شدن را نشان دهد.
اما ارتباط هدف زندگی و ازدواج
ازدواج (حتی تا حدودی ازدواج بد) بستری است برای الهی شدن. آن قدر مهم است که شاید به این راحتی ها نتوان بهانه ای برای ازدواج نکردن یافت. در ازدواج، می توان بیشتر محبت کرد، در ازدواج مجبوریم بدی های همسرمان را بپوشانیم و جنبه های بد او را تحمل کنیم. در ازدواج، به همسرمان رزق می رسانیم. (درآمد، محبت، حتی لذت جنسی) و … . این را توجه کنید که خیلی از آدم هایی که ازدواج می کنند، به بسیاری از ثمرات آن بی توجهند. چون فقط دنبال لذت پیش پا افتاده بوده اند.
اگر ازدواج نکنیم، چه می شود
گرچه ازدواج بستر بسیار خوبی برای درگیر شدن و رشد است اما وجود انسان های بزرگی مثل حضرت عیسی علیه السلام، حضرت یحیی علیه السلام، بانو حضرت معصومه سلام الله علیها که ظاهرا به خاطر وضعیت خاص زندگیشان نتوانستند ازدواج کنند، نشان می دهد اگر موفق به ازدواج نشویم، رشد و رسیدن به هدف نهایی زندگی غیر ممکن نیست. توصیفات قرآن کریم درباره حضرت یحیی علیه السلام عجیب است: سلام بر او روزی که متولد شد و روزی که می میرد و روزی که مبعوث می شود. حضرت معصومه سلام الله علیها نیز در کرامات الهی و انسانی زنی کم همتاست. این ها نشان می دهد که باید تلاش خود را در هر زمینه به کار ببریم اما هدف نهایی زندگی را هیچ گاه رها نکنیم و به رضای الهی راضی باشیم.
چه کنیم؟
شاید اگر کسی بتواند ازدواج کند اما به بهانه های نابجا این کار را نکند، لطمه های بسیاری ببیند اما کسی که بنا بر ازدواج دارد اما به هر دلیل ممکن نشده است، معذور است و به آنچه می دانسته حق است،در حد خودش عمل کرده و خداوند نیز مشکلات احتمالی ناشی از این مورد را برایش جبران می کند.
اگر نگران انس و همسفر و … بودید، بدانید که خیلی از ازدواج کرده ها، جز زجر و اذیت،از همسر خود بهره ای ندارند و به این موضوع توجه کنید که بهشت، به خوبان نزدیک است و آنجا دیار انس است و محبت وتوجه کنید که با دوستان ایمانی و الهی در هر جای دنیا و در هر زمان که زیسته اند می توان ارتباط قلبی داشت و همین برای همه ما می تواند انسی فراتر از مرزها باشد.
گفتگویی مرتبط با این موضوع قبلا داشته ایم. اینجا کلیک کنید و ببینید.
فقط میتونم بگم خیلی عالی بود……….. مخصوصا این قسمت آخرش 🙁
خدا را شکر.
سلام
مطلب خوبی بود
ولی دو تا سوال دارم:
۱. کسی که با بهانه های نابجا نتونسته در جوانی ازدواج کنه ولی بعدا متوجه اشتباهش شده و پشیمون شده ، توبش در این زمینه قبوله؟یعنی خداوند مشکلات ناشی از این مورد را برایش جبران می کنه؟
۲. با مشکلات ناشی از ازدواج نکردن چه کنه؟
سلام علیکم
قطعا خداوند در هر لحظه توبه را می پذیرد.
در مورد جبران آثار، برخی از اثرها به خاطر تزاحم های دنیا (که به خاطر ضرورت اختیار برای انسان، به وجود آمده است) شاید فعلا قابل جبران نباشد اما قطعاً و قطعاً به تدریج خدای بزرگ زمینه را برای جبران آن و حتی فراتر رفتن از آن (به خاطر سختی هایی که برای مجرد وجود دارد) فراهم می کند. شاید این جبران ها در طول سفر معنوی ما در برزخ و قیامت اتفاق افتد اما به هر حال قابل تحقق است.
از طرف دیگر کسی که ازدواج کرده و رشدهایی پیدا کرده اگر قدردان ازدواج خود نباشد، ممکن است به لجاجت و سقوط برسد.