درباره کسی که تظاهر به روزه خواری می کند، قضاوت نکنیم. حتی اگر اعمال قانون کردیم.

اگر کسی را دیدیم که در حال تظاهر به روزه خواری است، باید و باید بگویبم حتما عذر شرعی برای روزه نگرفتن دارد و البته تظاهر کردنش را نادرست می شماریم.

تظاهر به روزه خواری، همیشه همراه روزه خواری نیست؛ فقط ظاهر روزه خوار داشتن است. روزه خواری حرام است اما جرم نیست. اما در تظاهر به روزه خواری، امکان معذور بودن شرعی وجود دارد.
در ضمن یادمان باشد برخی نسبت به بدی تظاهر به روزه خواری غافل هستند. گاهی فکر می کنند دینداران می گویند چون ما نمی خوریم، شما هم نباید بخورید. در حالی که حکمت زشتی تظاهر به روزه خواری، این است که نباید حس شود واجب الهی نادیده گرفته شده است.

تظاهر به روزه خواری یعنی خوردن و آشامیدن علنی در ماه رمضان که تصور زیر پا گذاشتن حکم روشن الهی را ایجاد می کند، اخلاقا، شرعا و قانونا ناپسند است اما این به آن معنی نیست که اجازه داریم در مورد او قضاوت کنیم.