حجت حاجی کاظم
چرا به مادر احترام می گذاریم؟ و مهم تر از آن چرا در اسلام برای جبران محبت های مادر سقفی وجود ندارد؟ آیا نمی توان با پرداخت مبالغ قابل توجهی بابت بارداری، شیردهی، نگهداری و … زحمت مادر را جبران کرد؟ مگر همه این ها در دنیای امروز ما قابل قیمت گذاری نیست؟ مگر تک تک این ها هرچقدر هم سخت باشد، با پول انجام نمی شود؟ پرستاری کودک، شیردهی و حتی حمل. مثلا حساب کنید به ازای هر ماه پرستاری مادر برای کودک، ۸۰۰ هزار تومان، بارداری ۵۰ میلیون، شیردهی ۵ میلیون. حل است؟
به نظرم چند دلیل وجود دارد برای اینکه اثبات کنیم اگر فرزندی چندین میلیارد تومان هم به مادرش پرداخت کند، نمی تواند بگوید: «خب مادر من دیگه حق تو را ادا کردم شما رو به خیر و ما رو به سلامت»
۱ – آن زمان که مادر به فرزند به عنوان بخشی از وجود خود محبت می کرد، آن زمان که در طی ۹ ماه هر روز از دیروز ضعیف تر می شد، برای پول این کار را نکرده بود. آن زمان حس می کرد که به واقع بخشی از وجود خودش را بزرگ می کند و توقعش هر روز که بزرگ شدن فرزندش را می دید این بود که او نیز خود را بخشی از وجود مادر ببیند. اگر پدر و مادرهای جهان این نگاه های بلند تر از پول را نداشتند، فرزندی متولد نمی شد. به نظر می رسد ناجوانمردی است که فرزندی این ها را نبیند.
۲ – به نظر می رسد خداوند رابطه بین پدر،مادر و فرزندان را گرچه غریزی قرار داده اما زمینه ای برای یاد گرفتن شکرگزاری بیشتر ایجاد کرده است. قرار بوده در دنیا رشد کنیم و یکی از رشدهای ما ادب، احترام، محبت و شکرگزاری است که با رعایت احترام مادر این موارد محقق می شود.
پدر نیز در این نکات شبیه مادر است.
قرآن کریم چه قدر عاطفی بیان کرده است:
وَ وَصَّیْنَا اَلْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِی عامَیْنِ أَنِ اُشْکُرْ لِی وَ لِوالِدَیْکَ: و انسان را درباره پدر و مادرش سفارش کردیم، مادرش به او حامله شد [در حالی که] سستی به روی سستی [به او دست می داد] و در دو سال شیر دادن. که برای من و پدر و مادرت سپاس گزاری کن؛(مبارکه لقمان، آیه ۱۴)
کاری که مادر در هنگام حمل انجام داده است، جابجایی فرزند است که به تدریج کار دشواری می شود و در کنار آن فرزند او از وجود او، از مواد غذایی موجود در خون مادر تغذیه و رشد می کند. به عنوان قسمتی از وجود مادر بزرگ می شود. گرچه تغییرات جسم مادر موجب می شود این رشد و تغذیه از مادر را بر او آسان تر کند اما به هر حال، هر چه پیش می رود، رنج مادر بیشتر می شود و جسم او رو به سستی می رود. وهنا علی وهن یعنی ضعفی بر ضعف ماه قبل او جمع می شود.