مرز حق گویی و عدالت؛ آیه ای برای لمس بلندی قرآن (نکته ۲۷ از قرآن زیبا)

ح-حاجی کاظم

این روزها، بعضی از مردم راحت با توجیهی شهادت دروغ می دهد و ادعای دروغ علیه کسی می کنند.

در آسمانی بودن قرآن همین بس که آیاتی مثل آیه ۱۳۵ سوره نساء دارد:

تا کجا باید حق را بگوییم؟ اگر شهادت در دادگاه موجب ضرر خودمان بود، می توانیم پای نفع و بقاء خودمان را وسط بیاوریم؟

آیا می‌توانم به خاطر مثلاً فقر و گرفتاری شدید برادر و خواهر مجرمم و به بهانه دلسوزی و دوستی، به نفع آنان و علیه مظلوم شهادت دهم؟

پاسخ یک بی دین و معیار پاسخش را نمی دانم اما منطق قرآن می گوید حق نداری ذره ای علیه مظلوم شهادت دهی.

تا آنجا که حتی اگر جرمی مرتکب شدی؛ اگر پدر و مادرت به کسی ستمی کردند؛ اگر یکی از نزدیکانت حق کسی را خورد،

بازهم حق نداری به خاطر دلسوزی برای عزیزت، حق را بپوشانی. حق نداری شهادت نادرست دهی.

خدا از تو به آنها نزدیک تر است و اگر قرار باشد به خاطر عدالت لطمه ای ببینند، مراقبشان است.

این منطق زیبای قرآن و پیروان قرآن است.

آیه ای که دشمنان دین، درباره آن به شما نخواهند گفت:

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوّٰامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدٰاءَ لِلّٰهِ وَ لَوْ عَلىٰ أَنْفُسِکُمْ أَوِ اَلْوٰالِدَیْنِ وَ اَلْأَقْرَبِینَ إِنْ یَکُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیراً فَاللّٰهُ أَوْلىٰ بِهِمٰا فَلاٰ تَتَّبِعُوا اَلْهَوىٰ أَنْ تَعْدِلُوا

ای مومنان! بسیار قیام کنندگان برای عدالت باشید و برای خدا شهادت دهید هرچند علیه خودتان یا پدر و مادر و نزدیکانتان باشد. (اگر برای آنان نگرانید) چه فقیر باشند و چه بی نیاز، خداوند از شما به آنان نزدیک تر است. پس از هوی و هوس خود پیروی نکنید تا به عدالت برسید.

(سوره نساء، آیه ۱۳۵)

امام علی علیه‌السّلام می‌فرماید: «و کونا للظّالم خصماً و للمظلوم عوناً.»خصم ظالم باشید و یاور مظلوم. «خصم»، غیر از «دشمن» است. یک وقت کسی دشمن ظالم است؛ یعنی از ظالم بدش می‌آید و دشمن اوست. این، کافی نیست. «خصم او باش»، یعنی «مدّعی‌اش باش.» یعنی «گریبان ظالم را بگیر».

نکته: اهم و مهم کردن در شرایطی که مثلا برای اجرای عدالت، بمبی منفجر می شود و لطمه ای به عده ای بی گناه دیگر می خورد، حتما در دین انجام می شود. عاقلانه تصمیم گرفته می شود اما جلوی توجیهات دلسوزانه علیه عدالت گرفته می شود تا کم کم عدالت در جامعه نهادینه گردد.