به قلم: حجت الله حاجی کاظم
اولین مسئله اساسی در تفکر الهی که متاسفانه بسیاری بچه مذهبی ها به خاطر نادیده گرفتن آن دچار اشتباهات عملی می شوند، این است:
مقوله هدایت دیگران نه دست ما است و نه وظیفه ما. ما فقط و فقط باید قدم هایمان را درست برداریم. گاهی این درست قدم برداشتن، رساندن حرف حق به دیگران است اما فقط برای ادای وظیفه الهی و نه اصرار به هدایت کردن دیگران.
درست عمل کنیم؛ هم در مرحله فکری و هم در مرحله عملی. اگر تلاش خودمان را انجام دهیم، هدایت دیگران هم به واسطه ما توسط خداوند محقق می شود.
به قول قرآن کریم:
لَیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ وَ لٰکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَلِأَنْفُسِکُمْ وَ مَا تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ:
هدایتِ آنان بر عهده تو نیست ، بلکه خدا هر که را بخواهد هدایت مىکند ، و هر مالى که انفاق کنید ، به سود خود شماست ، و [ لى ] جز براى طلب خشنودىِ خدا انفاق مکنید ، و هر مالى را که انفاق کنید [ پاداشِ آن ] به طور کامل به شما داده خواهد شد و ستمى بر شما نخواهد رفت . ﴿البقره، ۲۷۲﴾