اشک و نماز

آیا جا ندارد در طول هر نماز خود دست کم یک قطره اشک بریزیم؟

چه قدر قدر نماز را کم دانسته ایم که برای اشک ریختن در نمازهایمان برنامه ای نداشته ایم.

وقتی سبحان ربی می گوییم، جا ندارد بر زیبایی رب و مربی خویش بگرییم؟

 

======================================

نکته فقهی: گریه با صدا که موجب به هم خوردن حالت نماز شود اگر در نماز برای غیر نماز و برای دنیا باشد، نماز را باطل می کند. منظور ما اینجا، حالت اتصال و محبت گرفتن و اشک ریختن آرام و برای خدا است.

ضمن اینکه گریستن بلند برای خدا هم ظاهرا نماز را باطل نمی کند.

======================================

حکم فقهی:

در هنگام نماز خواندن اگر به فکر چیز غمناکی افتادی و اشک از چشمانت آمد، آیا نماز باطل است و یا خندیدن نیز همان طور است ؟

پاسخ:

با عرض سلام و تشکر از ارتباط تان با این مرکز
اگر نماز گزار برای کار دنیا عمدا گریه کند، نمازش باطل است، ولی اگر برای کار دنیا بی صدا گریه کند، اشکال ندارد، ولی اگر از ترس خدا یا برای آخرت گریه کند، آهسته باشد یا بلند، اشکال ندارد، بلکه از بهترین اعمال است.(۱)
اگر نماز گزار عمدا با صدا بخندد، نمازش باطل است.چنانچه سهوا با صدا بخندد یا لبخند بزند ،نمازش باطل نیست.(۲)

در ارتباط های بعدی نام مرجع خود را ذکر کنید.
پی‌نوشت‌ها:
۱. توضیح المسائل مراجع، ص ۶۵۰، هشتم از مبطلات نماز.
۲. همان، ج ۱، ص ۶۴۹، هفتم از مبطلات نماز.

======================================

پرسش
چرا امامان در هنگام نماز خواندن از خود بی خود شده و بسیار گریه می کردند؟؟
پاسخ
گریه مانند دیگر چیزها یکی از نعمت های بزرگ الاهی به انسان است. امام (ع) می فرماید: “بکاء العیون و خشیه القلوب من رحمه الله تعالی…”؛ گریه چشم ها و خشیت قلب ها ناشی از رحمت الهی است.[۱] چنان که از آموزه های دینی ما بر می آید، گریه دارای آثار و برکات زیادی است که ائمه (ع) نیز چون دیگران از گریه ها در بهترین حالات خود، چه در نماز یا در دل شب ها هنگام راز و نیاز و مناجات با خدای خویش از این فرصت ها استفاده می کردند.

 

در باره امام موسی بن جعفر (ع) آمده است: آن حضرت همیشه از خشیت خداوند گریه می کرد، تا ریش آن حضرت از اشکش تر شود.[۲]

 

دلایل گریه ائمه

 

گریه فراوان ائمه (ع) چه در حال نماز و چه در وقت های دیگر، می تواند دلایل فراوانی داشته باشد که در این جا به جهت اختصار به برخی از آنها اشاره می شود:

 

۱. قرب به خداوند: یکی از انگیزه های گریه ائمه (ع) می تواند برای تقرب به خداوند باشد. از امام رضا (ع) روایت شده است: «کان فیما ناجی الله به موسی علیه السلام انه ما تقرب الی المتقربون بمثل البکاء من خشیتی”؛ در آن چیزهایی که خداوند با موسی (ع) مناجات کرد آمده است: تقرب جویندگان به سوی من به چیزی مانند گریه از خوف من، به من نزدیکی پیدا نمی کنند.[۳]

 

۲. جلب رحمت برای امت: امام علی (ع) در این باره می فرماید: “و لو ان عبداً بکی فی امهٍ لرحم الله تعالی ذکره تلک الامه لبکاء ذلک العبد”؛ اگر یک بنده در میان امتی گریه کند، خدای متعال همه آنها را برای گریه آن یک نفر مورد رحمت قرار می دهد.[۴] همچنین امام صادق (ع) می فرماید: “و لو ان باکیا بکی فی امه لرحموا”؛ اگر در میان مردم یک نفر گریان باشد، همه آنها مورد رحمت قرار می گیرند.[۵]

 

۳. جلب محبت خداوند: امام باقر (ع) می فرماید: “یچ قطره ای نزد خداوند متعال محبوب تر از قطره اشکی که در  تاریکی شب از ترس خدا بریزد و جز خداوند چیز دیگری در آن منظور نباشد، نیست”.[۶]

 

۴. نورانیت قلب: امام علی (ع) فرمود: “البکاء من خشیه الله ینیر القلب …”؛ گریه از ترس خداوند، قلب را روشن می گرداند… .[۷]

 

گریه در هنگام نماز

 

در روایت آمده است خدای تعالی به حضرت عیسی (ع) فرمود: “یا عیسی! ابک علی نفسک فی الصلاه”؛ ای عیسی! هنگام نماز بر نفست گریه کن.[۸] راوی می گوید: از امام صادق (ع) در باره گریه کردن در نماز سؤال کردم، آیا گریه نماز را باطل می کند؟ فرمود: اگر گریه برای یاد بهشت یا جهنم باشد، از بهترین اعمال در نماز است.[۹] بنابراین، بهترین عمل هنگام نماز و مناجات با خدا گریه کردن است که ائمه و دیگر اولیای خدا، بدان عامل بوده اند.

 

برای آگاهی بیشتر در باره انواع گریه و آثار و فواید آن می توانید از مقاله فرهنگ گریه در سایت حوزه نت مراجعه نمایید.

منبع: http://islamquest.net/fa/archive/question/fa6932

=======================================================

[۱] مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۰، ص ۳۳۶، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.

[۲] بحار الانوار، ج ۹۰، ص ۳۳۶.

[۳] بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۳۴۹.

[۴] بحار الانوار، ج ۹۰، ص ۳۳۶.

[۵] حرعاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۱۷۸.

[۶] کلینی، کافی، ج ۲، ص ۴۸۲، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵ش. “ما من قطره احب الی الله عز و جل من قطره دموع فی سواد اللیل مخافه من الله لایراد بها غیره”.

[۷]  آمدی تمیمی، عبدالواحد، غررالحکم، ج ۲، ص ۱۹۲، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، ۱۳۶۶ش.

[۸]بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۲۹۰.

[۹] وسائل الشیعه، ج ۴، ص ۱۲۵۱.

بقیه مطالب ما درباره نماز را اینجا ببینید

اشک و نماز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

اسکرول