سخنی با آنان که هنوز می خواهند روابطشان را (با جنس مخالف) در شبکه های اجتماعی ادامه دهند … – درباره انتخاب همسر در شبکه های اجتماعی

به قلم حجت حاجی کاظم

گرچه آشنا شدن و ابراز علاقه در شبکه های اجتماعی، به دلایلی که در گذشته بحث کرده ایم، راه مناسبی برای یافتن هم سفر و همراه در مسیر زندگی نیست و با داشتن آسیب های بسیار زیاد، عمر و انرژی آدم ها را به هدر می دهد، اما واقعیت این است که بسیاری از جوانان ما خواسته یا ناخواسته درگیر با علاقه مندی به دیگری در فضای مجازی می شوند. روی سخن ما در این مطلب با دختران و پسرانی است که مدت ها در این فضا مستقیم و غیر مستقیم ابراز علاقه کرده اند. (پیش فرض ما در این مطلب،‌ دوستی با جنس مخالف است.)

---

اثرات منفی طولانی شدن مدت روابط در این فضا

تکلیف کسانی که تنها برای تفریح به دنبال دوست شدن با دیگری هستند روشن است. اگر این حقیقت را که بعد از شناخت قصدی برای ازدواج ندارند به طرف مقابل نگویند، در حق او خیانت کرده اند؛ با احساسات وی بازی کرده اند و حق بزرگی از او ضایع نموده اند. این آسیب بیشتر برای دختران مشکل ساز است زیرا خیلی اوقات دختر احساس می کند باید از موقعیت های ازدواج که برایش پیش می آید بگذرد تا با آن پسری که در آن فضا به او ابراز علاقه کرده ازدواج کند. به این خاطر گزینه های زیادی را که برایش مطرح می شود رد می کند و احیانا مورد سرزنش اطرافیان واقع می شود.

ضمن اینکه روز به روز ممکن است کیفیت خواستگارهای دختر کاهش یابد. چه ظلم و بی اخلاقی ای بالاتر از این ها را می توان تصور کرد؟ آیا این ها نوعی روشن از حق الناس نیست؟ همان حق الناسی که قرار است نسبت به آن بیشتر مراقب باشیم. برخی دختران هم خود را آنگونه که پسر خوشش آید معرفی می کنند تا او را به خود علاقه مند کنند و هر وقت قضیه جدی شد، رهایش کنند. گاهی نیز بی اخلاقی های بدتری اتفاق می افتد. برای مثال پسر یا دختر سعی می کنند با ابراز علاقه به شخص دیگر، حسادت طرف مقابل را بیانگیزند و او را تحت فشار عاطفی قرار دهند. بدون توجه به اینکه چه اتفاقات روحی ای برای آن شخص در حال وقوع است. کسانی که به اصطلاح خودشان دنبال تور کردن و فریب دختران و پسران هستند، اگر احتمال می دهند خدا هست، بدانند اثر ظلمشان روزی بر سر خودشان یا فرزندانشان خواهد آمد. امام حسین (ع) شب عاشورا فرمودند هرکس حقی از کسی بر گردنش است برگردد و آن حق را ادا کندو گویا حتی شهادت در رکاب حضرت نیز نمی تواند بهانه ای برای نادیده گرفتن حقوق دیگران باشد.

در حالتی که دختر و پسر هر دو قرار می گذارند که قصد ازدواج نداشته و فقط می خواهند خوش بگذرانند نیز آفت های بسیاری گریبان آنان را می گیرد که در این مورد قبلا بحث هایی داشته ایم. دختران باید توجه کنند که اگر مردی حاضر نباشد برای آشنا شدن و ازدواج با او اقدام رسمی کند، یعنی نمی خواهد برای رسیدن به همسر مسئولیت زندگی را بپذیرد و پسران باید توجه کنند که زندگی در کنار دختری خوب و متناسب با آنان، ارزش ده ها امضا و تعهد دادن را خواهد داشت.

زیبایی ازدواج به جای روابط غیر رسمی

اینکه پسری بتواند نقش تکیه گاه بودن خود را بیابد و حس کند و دختری مطمئن شود که کسی تکیه گاه اوست و در وعده های خود صادق است و می توان به او امید بست، آن قدر ارزش دارد که دوطرف می توانند سختی های راه ازدواج را به خاطر آن تحمل کنند.

دختر و پسری که ترس از پایبند شدن به همسر دارند و حاضر نیستند نسبت به کسی تعهد پیدا کنند، از اخلاق مسئولیت پذیری فرار می کنند. شاید مسئولیت دشواری هایی داشته باشد اما شیرینی ها و آرامش های خودش را دارد. ضمن اینکه با گذشت زمان، نیروهای آدم ها کم می شود و شور و هیجان و احساسات خوب ازدواج در سنین جوانی را از دست خواهد داد. در آینده نخواهد توانست برای همسر و فرزندان خود توان کافی گذارد، ناجوانمردانه همسر خود را با دوستی های گذشته خود مقایسه خواهد کرد و در نهایت موجب آسیب همسر و به تبع آن فرزندانش خواهد شد. از طرفی چند سال اختلاف سنی بین او و فرزندانش خواهد بود؟ چطور خواهد توانست این اختلاف را پر کند؟

اگر کسی قصد پیدا کردن همسر و همسفر دارد

بدون ازدواج پایدار و رسمی، همیشه ترس و کشمکش از دست دادن همسر به اضطرابات معمول انسان دامن می زند. برخی این را هیجانی لذت بخش تصور می کنند. شاید گاهی چنین باشد اما آسیب های روحی و روانی آن بسیار است و چرا به جای تجربه هیجان از دست دادن همسر مورد علاقه خود، هیجان های ناشی از طی گردنه ها با همسفری و همراهی او را تجربه نکنیم؟

البته واقعیت این است که خیلی جوانان ما به دوست فضای مجازی برای یافتن همسر دل بسته اند. در این صورت باید دانست که ابراز علاقه در فضای مجازی برای عاشق شدن، نه تنها ایجاد شناخت نمی کند، بلکه وابستگی ناشی از آن موجب می شود جلوی انتخاب آگاهانه گرفته شود. اگر بپذیریم که برای ازدواج ده ها تناسب باید بررسی و وجود داشته باشد و بدون آن زندگی شیرینی کافی را ندارد، احتمال اینکه دوست من در فضای مجازی همان کسی است که این تناسب ها را دارد چه قدر است؟

راه ازدواج با او این است که مطمئن شویم برای یکدیگر متناسب هستیم. آنچه می تواند این تناسب را نشان دهد، چندین جلسه گفتگوی رسمی، مشاوره، چند نوبت تحقیق روش مند و … می باشد. (علت تاکید بر رسمی بودن این است که صحبت های غیر رسمی در عمل علاوه بر ایجاد وابستگی و احتمال رها کردن بی علت موجه، آن قدرها جدی و موثر برای مسئله مهم ازدواج نیست) در عین حال باید متعهد باشند که علاقه نسبی آنان موجب تاثیر گذاری در ارزیابیشان نشود. علاقه اولیه در لذت اولیه زندگی تاثیر دارد اما ادامه زندگی را تناسب شیرین می کند.از طرفی باید دانست با ایما و اشاره های فضای مجازی و ابراز علاقه غیر مستقیم فقط سوء تفاهم ایجاد می شود.

توقع ابراز محبت قبل از ازدواج

در شناختی که دو طرف از یکدیگر باید پیدا کنند، باید بفهمند که طرف مقابل چه قدر اهل ابراز محبت است. نه کم و نه زیاد بودنش بلکه تناسبش با روحیات او مهم است. اما آیا می توان توقع داشت قبل ازدواج شخصی که داریم با او آشنا می شویم میزان محبتش به همسر آینده خود را بروز دهد تا شناخت حاصل شود؟ به نظر می رسد توقع به جایی نیست و راه فهم این موضوع، سوالات غیر مستقیم از میزان محبت کلامی در خانواده شان و نظر خودشان درباره این میزان است. این موضوع را می توان از رفتار خانواده آنان با خانواده خود هم به خوبی جستجو کرد و در مورد ایده ایشان از هدف و میزان ابراز محبت در جایی که از همسرش اندکی گله مند است نیز سوال نمود. اما ابراز محبت قبل از ازدواج معلوم نیست بعد از ازدواج هم بماند و معلوم نیست تمام توان طرف مقابل در محبت کردن باشد ضمن اینکه اثر خطرناک وابستگی را ایجاد می کند. بنابراین دختر و پسر نباید توقع خود از ابراز محبت طرف مقابل را قبل از ازدواج قرار دهند.

جاذبه های طبیعی، تصور تناسب ایجاد نکرده باشد

خداوند ویژگی هایی در خانم ها و آقایان قرار داده است که حتی اگر تناسبشان بسیار بسیار کم باشد، با صحبت کردن و ارتباط، به یکدیگر علاقه مند می شوند. این بزرگترین راهزن در مسیر انتخاب همسر و موجب تخیل تناسب است. راه درست این است که به محض تشخیص تناسب اولیه، اقدام به شناخت رسمی کنند تا بدون آنکه مشکلات عاطفی برای یکدیگر ایجاد کنند، تصمیم بگیرند. اگر دیدند تناسب ندارند، رابطه بعدی را قطع کنند و اگر تناسب داشتند، شناخت و بررسی را ادامه دهند تا منصفانه به نتیجه نهایی برسند.

لذا اگر گزینه ای را برای ازدواج مناسب دیدند برای بررسی رسمی اقدام کنند تا از آسیب های بعدی به خود و طرف مقابل پیشگیری کنند.