بعضی ها فکر می کنند آدم های بزرگ، از برخی محبت ها که میان آدم های معمولی وجود دارد، محروم هستند و فقط به اهداف اجتماعی کلان فکر می کنند در حالی که انسان های الهی بزرگ در محبت های عمومی خود نیز سرشارند.
آنان نسبت به خانواده، دوستان، همنوعان و … نیز در اوج محبت قرار دارند. توجه امام حسن (علیه السلام) به فراق دوستان را در لحظات پایانی عمر شریفشان در این روایت ببینید: (البته روایت، پیام های بسیار زیبای دیگری نیز دارد)
امام حسین علیه السلام می فرماید:
زمانی که امام حسن (علیه السلام) در حال وفات بودند، گریه ای کردند. به اوگفته شد ای فرزند رسول خدا! برای چه گریه می کنی در حالی که جایت نزدیک رسول خداست و او در فضیلتت بسیار گفته و ۲۰ حج با پای پیاده رفته ای و تو همان کسی هستی که به خدا قسم خوردی سه مورد از آن حج ها حتی کفشی همراه نبرده بودی.
امام حسن علیه السلام در پاسخ فرمودند: تنها بر دو مسئله گریه می کنم. یکی بر عظمت چیزی که در موردش به ما اطلاع داده شده (جان دادن) و دیگری بر فراق و دوری دوستان.
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع قَالَ: لَمَّا حَضَرَتِ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع الْوَفَاهُ بَکَى فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ص أَ تَبْکِی وَ مَکَانُکَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص الَّذِی أَنْتَ بِهِ وَ قَدْ قَالَ فِیکَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا قَالَ وَ قَدْ حَجَجْتَ عِشْرِینَ حَجَّهً مَاشِیاً وَ قَدْ قَاسَمْتَ رَبَّکَ مَالَکَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ حَتَّى النَّعْلَ وَ النَّعْلَ فَقَالَ ع إِنَّمَا أَبْکِی لِخَصْلَتَیْنِ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ فِرَاقِ الْأَحِبَّهِ.
منبع: وسائل الشیعه ؛ ج۱۱ ؛ ص۱۳۱
================================
دیدار دوست برای ما شاید یک کار معمولی مباح تصور شود اما در روایات، توصیفات معنوی عجیبی برای آن بیان شده که در جای خود خواهیم گفت.
ممنون از مطلبی عالیتون که هم برام آموزنده بود و هم جان سوز
ممنون. خدا شما را حفظ کند.