متن ضد دینی احترام به گرسنه یا روزه دار و پاسخ به آن

متن شبهه (منسوب به صادق هدایت)

جلوی گرسنه های بیچاره

در طول سال

هر چقدر غذا بخوری مشکلی نیست.

امـــا جلو روزه دارانی که

خودشان خواستند چیزی نخورند نباید چیزی خورد.

پاسخ ما به این متن ضد دین

جلوی گرسنه غذا خوردن که هیچ؛

سیر بودن در کنار گرسنه هم مسلمانی نیست. (۱)

خدایی که عرش عظمتش با شکسته شدن دل یتیمی می لرزد،

بهشت را بر کسی که دل شکسته یتیمی را آرام می کند لازم کرده است. (۲)

pasokh

اما از طرف دیگر

چه کسی گفته خوراکی‌خوردن جلوی روزه‌دار ممنوع است؟

قرن هاست مادران روزه دار، صبح و ظهر رمضان، کودکان خود را غذا می دهند.

قرن هاست روزه داران مسلمان برای مریضان معذور خود ناهار درست می کنند.

آنچه زشت است، نمایش اهمیت ندادن به روزه است.

آنچه زشت است، اصرار بر بی‌احترامی به باورهای دیگران است.

آنچه زشت است، این است که اگر زمانی به خاطر بیمار اورژانسی‌ات لازم بود از چراغ قرمز رد شوی، موقع رد شدن به کسانی که پشت چراغ ایستاده‌اند بی‌احترامی نکنی. حتی اگر این قانون را قبول نداشتی.

اگر هم دین نداشتیم، انسانیت زیباست.

پاسخ از: حجت حاجی کاظم

 

اسناد

(۱)- رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ یَوْماً مَا آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ مَنْ‏ بَاتَ‏ شَبْعَانَ‏ وَ جَارُهُ جَائِع؛ بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج‏۷۲ ؛ ص۳۶۲

(۲)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ إِنَّ الْیَتِیمَ‏ إِذَا بَکَى اهْتَزَّ لَهُ الْعَرْشُ‏ فَیَقُولُ الرَّبُّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مَنْ هَذَا الَّذِی أَبْکَى عَبْدِیَ الَّذِی سَلَبْتُهُ أَبَوَیْهِ فِی صِغَرِهِ فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یُسْکِتُهُ أَحَدٌ إِلَّا أَوْجَبْتُ لَهُ الْجَنَّهَ (ثواب الأعمال ص ۱۸۱، بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏۷۲، ص: ۶)

 

 

بقیه مطالب مشابه ما در پاسخ به متون ضد دین

 رو در رو با تاریکی - پاسخ به شبهات کفر

متن ضد دینی احترام به گرسنه یا روزه دار و پاسخ به آن

22 دیدگاه برای “متن ضد دینی احترام به گرسنه یا روزه دار و پاسخ به آن

  1. انسانیت زیباست
    من دین ندارم و میخواهم بدون روسری و نه بدون حجاب فقط بدون روسری
    به خیابان بیایم ایا این احترام به من گذاشته میشود ؟ نه
    پس احترام در قبال احترام زیباست
    من که میفهمم شما هم که میفهمی او هم میفهمد که غذا خوردن جلوی روزه دار ها کار زشتیست و بی احترامیست اما بعضی ها نمیفهمند همانطوری که بعضیا نمیفهمند که یه زن بی روسری جنده نیست و باید به او احترام گذاشت

    1. سلام آقا جواد عزیز
      ضمن تشکر از دیدگاهتان
      احترام مهم است و در درجه اول انسانی است. کاملا قبول داریم.
      در مورد روزه دار، در مورد سبک زندگی آدم ها، در مورد شغل آنها و … احترام مهم است. اصلا همه جا مهم است.

      حتی در جایی که کسی از چراغ قرمز رد می شود، بازهم احترام به او مهم است ولی گاهی باید تذکری هم در کنار احترام به او داده شود. کاملا محترمانه.
      برادر من!
      هرچند در نادرست بودن برخوردهای برخی آدم ها در قبال حجاب تردیدی ندارم و با هم در این نکته مشترکیم اما اختلاف نظری بین من و شما هست و آن این است که شما می گویید در مقابل رعایت نشدن حجاب فقط باید احترام گذاشت و من می گویم در کنار رعایت احترام انسانی، گاه باید تذکر هم داد. اما ریشه اختلاف من و شما درباره اهمیت احترام نیست بلکه درباره فلسفه حجاب است. می دانید چرا؟ چون همین شما که گفتید <نه بدون حجاب فقط بدون روسری> یعنی حدی از حجاب را قبول دارید. شما خودت اگر خانم یا آقایی با شورت و زیرپیراهنی رکابی بیرون بیاید،‌ نظرت فقط احترام است؟ پس اختلاف نظر من و شما بر سر احترام نیست بلکه بر سر فلسفه حجاب است.

      توجه کنید از نظر احکام اسلامی نیز حتی جایی که تذکر دادن ضرورت دارد، اصلا حق بی احترامی نداریم، حق تهمت زدن نداریم، حق ناسزا نداریم. به هیچ وجه. به هیچ وجه. حتی اگر کسی صدهانفر را کشته باشد و در حال اعدام باشد، اگر کسی به او فحشی دهد که تهمت از آن فهمیده شود، مجرم است. می دانستید؟ چه برسد کسی به کسی دیگر بگوید <جنده> یا …

  2. خب درسته نقطه ی مشترک من و شما
    ما نظراتمون هم در بعضی جا ها فرق داره با هم ولی چه خوبه در کنار هم با احترام به هم زندگی کنیم مثلا شما همون حجاب کاملو قبول داری من برام بدون روسری هم مشکلی نداره و یک نفر دیگه اصلا حجابو قبول نداره
    و من درک میکنم امکانش هست این بی حجابی روی بعضی ها تاثیرات مخرب بذاره پس اگه هرکدوممون فقط تفکر خودمون در جامعه مورد پذیرش باشه برای قشری که تفکر مارو قبول نداره آزار محسوب میشه و این یه حقیقته که باید قبولش کرد
    پس باید در جامعه منطقی رو حکم کنیم که هم به بی حجاب هم به با حجاب هم به یه ادمی که نیمی از حجاب رو قبول داره احترام گذاشته بشه
    قربان من مثلا یه شخصی هستم بنا و یا نجار من باید تو حرفه ی خودم جلو برم و به موفقیت برسم و مثلا منه بنا نباید بیام تو مشکلات اجتماعی دخالت کنم و راه نشون بدم که راه درست اینه یا اونه این کار کار یک اجتماع شناسه که در این مورد سواد کافی داره
    اما در این حد میفهمم که این احترام گذاشته نمیشه
    من نمیگم کسی که جلوی همه روزه میخوره کارش درسته من اینو میگم که هم روزه خوردن درست نیست در مقابل روزه دار
    هم یه ادم بی حجابو کتک زدن درست نیست جلوی عموم مردم هم و هم و همه ی چیزهایی که میفهمیم و میبینیم
    مثلا سانسور بازی های ورزشی مثل والیبال چرا باید اینجوری باشه و لذت تماشای بازیو از بین ببره و خیلی از داستانای دیگه
    امیدوارم به عمل برسیم به جای حرف زدن و امیدوارم منم عمل کردن رو بهتر یاد بگیرم

    1. بله. در بیشتر دیدگاه هایی که گفتید، هم نظر هستیم. قرار نیست کسی که عملکرد متفاوتی داشته، بی حجاب بوده و … تحقیر بشه یا خدای نکرده کتک و … . تا جایی که می دانم، این رفتار اسلامی نیست. البته در برخی زمینه ها می شود قانون داشت و اگر قانون داشتیم، باید به قانون عمل بشه. برای مثال، به نظرم کاملا منطقی است که خوردن شراب یا استعمال مواد مخدر در محیط های عمومی ممنوع باشه و مجازات داشته باشه. البته ممنوع بودنش به این معنا نیست که مامور مربوطه، با بی احترامی و فراتر از قانون عمل کنه اما در حد قانون منطقی، باید اجرابشه.

      در مورد سانسور مسابقات ورزشی، در حدی که زننده بشه نباید باشه اما اگر لذت دیدن بازی قراره لذت دیدن بازی باشه، اشکالی ندارد که حواشی ای را که فرهنگ جامعه باهاش سازگار نیست با ظرافت حذف کنند.

      حرف زدن، خیلی وقت ها مقدمه اشتراک در نظرهاست. و ضمنا رشد دیدگاه ها. کم ارزش ندارد. ما در همین مرحله خیلی مشکل داریم.

      یک نکته دیگر:
      امر به معروف و نهی از منکر به نظرم یک حکم خیلی منطقی در اسلام است اما در مواردی است که منکر بودنش از نظر شخصی که در جامعه قدم بر می داره روشن باشه. نه در مواردی که کاملا هنوز اختلاف نظر بین بخش قابل توجهی از آدم های جامعه هست.
      برای مثال، فکر می کنم عموم آدم های جامعه ما نمی پسندند که یک مرد با زیر پیراهنی رکابی در فضاهای عمومی حاضر بشه. در اینجا جای تذکر زبانی و نه توهین هست حتی از دیدگاه کسی که مسلمان نباشد.

  3. اولآدر جواب ابن آقایی که گفتند:هر خانم بدون روسری که در اجتماع میبینیم هرزه نیست….باید بگم میشه بگیم دل اون شخص بدون روسری پاکه!وهمین پاک بودن دلش کافیه!؟آیادلی که پاکی هزاران نگاه رو میدزده…پاک میمونه!این دل میشه دزد پاکی هزاران نگاه پاک۱
    جوان پاکی که ناخواگاه چشمش به این خانم میفته و به هردلیلی،حالا ضعف ایمان و…وسوسه میشه…واگه براش شرایط شرعی فراهم نباشه که ازدواج کنه!وچون در اوج فوران غریزه یجنسیه….قدرت ایمانش هم خیلی بالا نیست….مثلآ خود ارضایی میکنه …..وخودتون هم میدونید که خود ارضایی از گناهان کبیره ست….که با دلایلش کاری نداریم…که یکی از دلایلش هم اینه که خود ارضایی وقتی از حد بگزره سبب زود انزالی ومشکلات جنسی میشه و پیسیو جنون و…
    خوب حالا این جوانی که خود ارضایی میکنه ویا جوانی که به واسطه دیدن این خانم بدوون روسری ویا خانم باآرایش فجیع و بدن نیمه عریان،وبقول بعضیا،اما دل پاک!وسوسه میشه وصبر ایمانش لبریز میشه و به سمت گناه میره و ممکنه هزاران دختر رو هم به گناه بکشونه و شاید فرصت توبه وجبران پیدانکنن وجهنمی بشن….چی میشه؟!واقعآمتآسفم بخاطر کوته بینی وسطحی نگری بعضی افراد

    1. نه خود ارضایی از اقسام گناه کبیره هست نه انسان سالم با دیدن صرف موی یه زن دست به خود ارضایی میزنه.در سنت اسلامی مجازاتی برای بی حجابی نداری کماکان که حد برای دزدی و زنا تعیین شده
      پ.ن: به کتاب گناهان کبیره آقای دستغیب استناد نکنید که ایشون گناهی نمونده که کبیره اعلامش نکرده باشن

  4. مثلا منی ک الان روزه ام ولی مادرشوهرم مرغ سرخ کرد واسه شوهرم و پدرشوهرم و در دو قدمی من مشغول خوردن شدند بعد از ده دقیقه میگن که برو اونور بشین .در این مورد چ حکمی میدید ؟؟؟؟؟؟؟؟

    1. سلام و ادب
      کار آنها اخلاقی نیست چون ملاحظه شما را نمی کنند اما هیچ حکمی درباره آنها نیست.
      شاید اطلاع نداشته باشید که حکم تظاهر به روزه خواری، مربوط به اولا تظاهر است و نه خود روزه خواری یعنی نمایش دادن روزه خواری و دوم اینکه حتما در جامعه و فضای عمومی اتفاق می افتد نه در منزل.
      رعایت مروت و اخلاق بر همه لازم است اما روزه دار هم باید قوت نفس خود را افزایش دهد و همه جا قابل پیگیری حقوقی نیست. هرچند خدا می بیند.

  5. وقتی میتوانید حرف از احترام ب عقاید بزنید که قوانین حکومت ازاد باشه. وقتی برای روزه خواری مجازات تعیین شده حق ندارید از احترام ب عقاید حرف بزنید. چون بوی گند ریا و شعاربودنش درمیاد. وقتی قوانین طوری تبعین شده ک به خوراک و پوشش و داخل خونه های مردم کار دارن هیچ کس نمیتونه حرف از احترام ب عقاید بزنه.ولو اینکه شما خودتون خواستید چیزی نخورید ماهم مجبوریم چیزی نخوریم ولی ب احترام شما تمام ساندویچی ها و رستوران ها و کافه ها تعطیله. زن ها ب خاطر شما چندبرابر عادی لباس تن شون میکنن. دیگه چه احترامی ب عقاید میزارید وقتی برای هرمساله ضددین شما مجازات تعیین شده.چه ازادی ای؟چه احترامی؟ دیکتاتور هستید شما پس دیگه ساکت باشید لطفا

    1. سلام و وقت بخیر.

      ضمن تشکر از اینکه دیدگاه خود را بیان کردید، از آنجا که تفاوت نگاه ما و شما خیلی خیلی زیاد است، توقع نیست که در این مجال به نتیجه مشترک برسیم. شما در فضایی دیگر و ما در فضایی دیگر گفته ایم و شنیده ایم. به فکر و فهم شما احترام می گذارم و در عین حال گوشه ای از دیدگاهمان را در این فرصت کم عرض می کنم. اگر لازم دانستید، قابل ادامه دادن خواهد بود. البته برای گفتگو، رعایت احترام و مثبت دیدن و احتمال درست بودن تفکر مقابل لازم است. ما سعی می کنیم این ها را رعایت کنیم.

      ما دو مسئله جداگانه داریم که هر کدام باید جای خودش در نظر گرفته شود. این دو مسئله، دو مسئولیت جداگانه ایجاد می کند:

      ۱- مسئله اجبار حکومتی مرتبط با روزه
      2- مسئله دهن کجی به روزه داران جامعه با تظاهر به روزه خوری

      ۱- حق نداریم کسی را مجبور به پذیرش یک عقیده کنیم. هرکس باید آزادانه بیندیشد و انتخاب کند. هر چند در مقام عمل و قانونگذاری بالاخره یکی از این اندیشه ها می تواند قانون شود. حریم خصوصی آدم ها باید محفوظ باشد. تا زمانی که کسی در خانه خود به کسی آزاری نمی رساند، حکومت حق دخالت در عرصه خصوصی او را به جز با توصیه و فرهنگ سازی ندارد. این مرز آزادی ادامه دارد تا جایی که برسیم به کسی که نه تنها رعایت نمی کند، بلکه برای تمسخر و سست کردن دیگران، نمایش مخالفت در عرصه عمومی داشته باشد. در این صورت، دو نظر وجود دارد. یک نظر می گوید اصلا مهم نیست بگذار هرچه می خواهد بکند. نظر دوم این است که اگر خیلی بر کار خودش و بر تظاهرش علیه آن هنجار جدی بود، با او باید برخورد شود. نه به خاطر رعایت نکردن آن هنجار بلکه به خاطر نمایشی که راه انداخته است. ولی به نظر ما کسی حق ندارد وارد حریم خصوصی دیگران شود. نتیجه این است که ما حق تحمیل عقیده اسلامی را نداریم، حق اجبار برای روزه داری را هم نداریم. حق نداریم وارد حریم خصوصی آدم ها برای اجبارشان به روزه گرفتن شویم. اصلا و اصلا. اما با کسی که نمایش روزه خواری راه انداخته برخورد می شود. به عبارت دیگر رسانه های ضد، موضوع منع قانون را «روزه خواری» دانسته اند در حالی که این دروغ است و خلاف صریح قانون. موضوع قانون، «تظاهر به روزه خواری» است. البته شما هنوز هم با آن مخالفید اما جای گفتگو دارد. همین که دقیق تر به موضوع توجه کنیم، برخی از آن تهمت ها از ذهن بیرون می رود. البته اگر کسی دنبال ورود به حریم خصوصی آدم ها در این موارد است، تفکر اسلامی ندارد اما ببینید چقدر الان چنین است منصفانه. در مورد اجبار حجاب هم سخن دراز است. صحبتی نکردیم.

      ۲- موضوع دوم که از جهتی ربطی به مسئله اول ندارد، تحریک احساسات روزه داران با ترتیب دادن نمایش روزه خواری است. جوانمردانه نیست در مقابل کسی که روزه است، با تمسخر و به صورت تحریک آمیز، نمایشی ضد روزه راه بیندازیم. برخی این نمایش ها را به نکته اول ربط می دهند که حالا که حکومت فلان می کند، ما هم باید اتفاقا مسخره کنیم و … در حالی که ما اگر آرمان احترام به انسان ها را قبول داریم، قرار نیست به خاطر کاری که از طرف حکومت اشتباه می دانیم، خودمان هم دچار جریحه دار کردن احساسات دیگران شویم.
      یکی از بزرگترین راهزن های فرهنگ ملت ها این است که بگویند چون فلانی بدی کرده، من هم وظایف انسانی خودم را زیر پا می گذارم. این آغاز نابودی ملت هاست. برخی رسانه های معارض دارند ما را به این سمت می برند.

      گفتید شما برای هر مسئله ضد اسلامی مجازات گذاشتید پس دیکتاتور هستید پس …
      این حرف را قبول ندارم. برای مسائل ضد اسلامی که با تظاهر همراه است و نمایش اجتماعی دارد و البته تعداد آنها هم زیاد نیست حدی وجود دارد. روح قوانین این است که حتی اگر کسی نمایش ارتکاب حرام دارد، تا جای امکان خود را به ندیدن بزنند. این روح دین است. اگر کسی اجرا نمی کند، محکوم است. اما در جایی که اصرار در اصرار دارد که نمایش ضد دینی داشته باشد، با او برخورد می شود. مثلا بیرون گذاشتن یک تار مو از نظر برخی فقها مخالف آداب دینی است. آیا برخورد قضایی دارد؟ نه تنها ندارد بلکه نباید برخورد شود. چرایی آن بماند ولی بالاخره هر حرام دینی ای برخورد نمی شود.برخوردها به خاطر تبعات اجتماعی آن است وگرنه به خاطر مرتکب شدن حرام توسط خود شخص، برخوردی نمی شود. این بحث خیلی دقیق است و جایش اینجا نیست. فقط به جهت احترام به اینکه وقت گذاشتید و نظر دادید، کمی برای آن برایتان وقت گذاشتم.

  6. اینکه مادر به بچش غذا میده یا به ادم مریض ربطی به متن منسوب به صادق هدایت نداره! چون اصلا ادم مریض و بچه مجبور نیستن روزه بگیرن و البته این این افراد مجاز هستن که روزه نگیرن،اما باز نباید در جاهای عمومی غذا بخورن!
    منظور هدایت بطور کلی بوده…

    بعدم شما چند نفر رو میشناسین که اونجوری که به روزه خواری گیر میدن به اینکه همسایه و ادم فقیری (صرفا مسلمان) گشنه هست اهمیت میدن و کمکش میکنن؟! قطعا خیلی خیلی کم هستن این افراد مسلمان که به داد همسایه های فقیر و کلا ادم های فقیر و البته فقط “مسلمان” میرسن!

    مقایسه ی روزخواری با رد شدن از چراغ قرمز قیاس مع الفارق هست!

    رعایت چراغ قرمز یه موضوع قانونی هست برای جلوگیری از هرج و مرج و رعایت نکردنش باعث مردن و به خطر افتادن جون افراد و تصادف و… میشه، پس معقول و منطقی هست!

    اما روزه گرفتن صرفا یه امر مذهبی و اعتقادی هست!

    تو دوست داری روزه بگیری…
    تو حق داری روزه بگیری!
    کسی حق نداره بگه این کارو نکن!!!

    این یعنی “احترام” به “عقیدت”

    اون دوست نداره روزه بگیره…
    اون حق داره که روزه نگیره!
    کسی حق نداره بگه این کارو بکن!!!

    این یعنی “احترام” به “عقیدش”

    اینکه تــــو فکر میکنی اون باید
    طبق عقیده ی تو رفتار کنه
    و اگه نکنه به تو، بی احترامی کرده

    و مستحق “مجازات” هست،
    عقیده ی محترمانه ای نیـسـت!

    اون گیاه خوار هست و تو نیستی، ایا اون حق داره که بگه تو نباید جلوی من گوشت بخوری؟! مسلما نـــه! شما میتونی خودت لطف کنی و احترام بزاری و جلوش اینکارو نکنی اما حقم داری که اینکارو بکنی! و مخصوصا اگه اون به زور به شما بگه نباید اینکارو بکنی!

    شما قبول نمیکنی که نباید جلوی اون غذای گوشتی بخوری و اگه بخوری یعنی بی احترامی به اون کردی و شاید اون بخواد بخاطر این بی احترامی تورو مستحق مجازات بدونه

    اگه استدلالتون هم اینه که چون در جامعه ما همه مسلمان هستن پس باید ماه رمضان چیزی در جاهای عمومی نخورد…

    اینکه اکثریت جامعه عقیده ی بخصوصی داشتن باشن نشون دهنده درست یا منطقی بودن اون عقیده نیست، زمانی در امریکا اکثریت عقیده داشتن که قانون برده داری درست و بجاست یا در المان نازی عقیده داشتن که نژاد المانی ها نژاد برتر هست

    خب با این منطق کسی نباید میگفت که برده داری و نژاد پرستی اشتباست! چون همه تو این جوامع باور داشتن که درسته، پس عنوان کردن این که اشتباست، بی احترامی به نظر اکثریت بود!

    به نظر من چیزی که قرار باشه تحمیلی باشه هیچ فایده ای نداره
    من شاید دوست نداشته باشم نماز بخونم و روزه بگیرم و… اما خیلی عمیق تر از یکسری خدا رو درک کردم! شرح دادنش طولانی هست و لازم نمیدونم چون اصلا بحثم این نیست من اعتقادم بر اساس تعبیر شخصی هست، فقط راجعبه روزه نظرم رو گفتم

    خوشحال میشم نظر شمارو بخونم، فقط اگه امکانش هست برام ایمیل کنید چون اتفاقی این صفحه رو پیدا کردم اگه جواب رو اینجا بزارین شاید متوجه نشم. در پناه حق

    1. سلام دوست عزیز
      ممنون از اینکه وقت گذاشتید. لحن محترمانه شما برایم بسیار ستودنی است و خوشحال می شوم با دوستانی چون شما هم گفتگو شوم. قطعه قطعه دیدگاهم را عرض می کنم.
      گفتید: «اینکه مادر به بچش غذا میده یا به ادم مریض ربطی به متن منسوب به صادق هدایت نداره! چون اصلا ادم مریض و بچه مجبور نیستن روزه بگیرن»
      پاسخ: «ربط آن این است که آن متن اینطور نشان داده که روزه دارها خیلی حساس هستند که کسی جلوی آنها غذا نخورد. چون گرسنه اند. در مورد آدم مریض و بچه، روشن می شود که آنها به خاطر گرسنگی خودشان نیست که می گویند نباید روزه خواری شود. ربطش این بود.»
      گفتید: «اما باز نباید در جاهای عمومی غذا بخورن!»
      پاسخ: «این فرمایشتان نادرست است. مریض و بچه در جاهای عمومی می توانند غذا بخورند و مخالف قانون هم نیست. قانون می گوید تظاهر به روزه خواری در ضمن تظاهر به ارتکاب حرام. در حالی که این برای آنان روشن است که حرام نیست بنابراین چنین تظاهری محقق نمی شود. ضمن اینکه در عمل هم بچه ها رمضان جلوی بقیه و در مکان عمومی غذا و آب می خورند. قانون را متاسفانه جبهه معارض نادرست نشان داده اند»

      گفتید: «منظور هدایت بطور کلی بوده…»
      پاسخ: «منظورش کلی نبوده زیرا درباره گرسنه ها سخن گفته و این یعنی دو مسئله را به هم ربط داده. مسئله جلوی گرسنه خوردن و قانون منع تظاهر به روزه خواری. این یعنی فلسفه قانون منع، دشواری خوردن جلوی گرسنه است.»
      گفتید: «بعدم شما چند نفر رو میشناسین که اونجوری که به روزه خواری گیر میدن به اینکه همسایه و ادم فقیری (صرفا مسلمان) گشنه هست اهمیت میدن و کمکش میکنن؟! قطعا خیلی خیلی کم هستن این افراد مسلمان که به داد همسایه های فقیر و کلا ادم های فقیر و البته فقط “مسلمان” میرسن!»
      پاسخ: «اگر کسی ادعای مسلمانی دارد و نسبت به گرسنه حتی غیر مسلمان توجهی ندارد و فقط در روزه خواری دادش بلند می شود، اسلام را نشناخته است. نخبگان دیندار، اینطور نیستند. شاید در سطح عموم برخی چنین باشند که نیازمند شناساندن اسلام به آنهاست و نه معارضه های منسوب به صادق هدایت.»
      فرمودید: «مقایسه ی روزخواری با رد شدن از چراغ قرمز قیاس مع الفارق هست! رعایت چراغ قرمز یه موضوع قانونی هست برای جلوگیری از هرج و مرج و رعایت نکردنش باعث مردن و به خطر افتادن جون افراد و تصادف و… میشه، پس معقول و منطقی هست! اما روزه گرفتن صرفا یه امر مذهبی و اعتقادی هست!»
      پاسخ: «اتفاقا همین نقطه یکی از مبناهای اختلاف نظر ماست. اگر دین را در حد خرافه ها و باورهای بدون اساس و بدون اثر در جامعه پایین بیاوریم، فرمایش شما کاملا درست است. اما اگر بپذیریم که امری واقعی است و در سعادت و رشد جامعه اثری دارد، لااقل به همان اندازه چراغ قرمز می تواند قانون شود. البته این را با شما همدل هستم که دین بدون ورد واقعی به قلب ارزش ندارد در حالی که چراغ قرمز کارکردگرایانه دیده می شود. پاسخ این است که اصلا منع از تظاهر به روزه خواری، برای دیندار کردن کسی که روزه نگرفته نیست. این نکته خیلی مهمی است. بلکه فقط برای حفظ حرمت آن در سطح عمومی جامعه است و نه برای آن شخص. من عمدا مثال چراغ قرمز را گفتم که بگویم ما دین را منشأ اثر واقعی می دانیم.»
      پاسخ شعری که فرمودید به نظرم روشن شد.
      مثال گیاه خواری، مثال بسیار جالب و هوشمندانه ای بود. آفرین می گویم. در مورد مثال گیاه خواری فرض کنید که روز بشر به این نتیجه برسه که حیوانات مثل انسان ها حق زندگی دارند و کشتن اون ها دقیقا معادل کشتن یک انسان مجازات داره. بعد فرض کن عموم مردم هم گیاه خوار شوند و گوشت خواری را معادل کشتن انسان ها بدانند. به نظر شما چنین جامعه ای دیگر اجازه خواهد داد کسی نمایش گوشت خواری در عرصه عمومی ایجاد کند؟ کمیته لائیسیته فرانسه به خاطر دنبال کردن اهدافش در جهت جدا کردن دین از جامعه، حجاب را ممنوع کرد. این تازه تئوری ای است که بر اساس لیبرالیسم بنا شده است. نمی خواهم بگویم اشتباه کردند پس ما هم اشتباه کنیم. می خواهم بگویم اگر چیزی برای جامعه مهم باشد، می تواند نسبت به تظاهرش در عرصه عمومی منع ایجاد نماید.
      گفتید: « اگه استدلالتون هم اینه که چون در جامعه ما همه مسلمان هستن پس باید ماه رمضان چیزی در جاهای عمومی نخورد…»
      پاسخ: «حرف شما کاملا درست است. اکثریت دلیل بر درستی نیست. آفرین. چه اکثریتی که بگوید اسلام و چه اکثریتی که بگوید زردشت و چه بگوید بی دینی. ما اگر از چیزی دفاع می کنیم، برای آن باید استدلال داشته باشیم وگرنه قابل دفاع نمی دانیم. هر جا خواستید از ما دلیل بخواهید. البته من مدافع همه این سیستم موجود نیست. اصلا. اما خیلی از نقدها را منصفانه نمی دانم. حرف هایم، برخاسته از اندیشه ای است که شما هم به استفاده از آن معتقدید.»
      گفتید: « به نظر من چیزی که قرار باشه تحمیلی باشه هیچ فایده ای نداره»
      پاسخ: «من کاملا با شما موافقم و نظرم این است که شاید از برهه ای به بعد باید برخی از اجبارها حذف می شد اما توجه کنید که تحمیل ها، نسبت به رعایت ظاهر در سطح عمومی است. اکنون نه چادر و نه حجاب شرعی و نه رعایت واجبات در منزل و ملک شخصی بر کسی الزام و اجبار نیست. چه از نظر قانونی و چه شرعی، دیندار بودن اجباری نیست و کماکان کسی که دیندار است، دینداری اش ارزشمند است. البته در جایی که دینداری نفعی برای شخص داشته باشد، ارزشش می تواند کم شود اما این ها به نیت افراد وابسته است.»
      برایتان آرزوی موفقیت دارم.

  7. با سلام یه نکته فک میکنم کافی باشه اونم اینکه احترام دقیقا معنیش با اجبار متضاده احترامی که انجام ندادنش ۷۴ ضربه شلاق باشه احترام نیست

    1. سلام و ادب خدمت شما کاربر عزیز
      و تشکر به خاطر نظرتان

      عجب.
      اگر در آلمان سرعت مجاز را رعایت نکنید، با احترام جریمه تان می کنند، در برخی موارد با احترام خودرو شما را خرد می کنند و با احترام شما را از رانندگی محروم می نمایند.
      احترام با اجبار در تضاد نیست. احترام با توهین در تضاد است. و اگر جایی احترام با قانونی که البته پشتوانه درستی داشته باشد در تعارض باشد، قانون مقدم است.
      هرچند شلاق نباید به راحتی اثبات شود و مبنا باید با توجه به آموزه های اسلامی بر نزدن باشد.
      اما اگر خیلی خیلی آدم لجوجی بود، بدون توهین به شخصیت وی، شلاقش را می زنند. اگر توهین کنند، خودشان مجرمند.

  8. در جواب استدلالتون در مقابل صادق هدایت که میگوید حتی سیر بودن در کنار گرسنه مسلمانی نیست میشه مجازاتش هم بگید منظورم اینه حرف شما مجازاتی نداره

    1. نکته خیلی خوبی گفتید.
      اگر می شد به نحوی این مسئله توسط قانون ارزیابی می شد و مجازاتی تعیین می شد، حتما باید این کار انجام می شد
      اما اگر فردا زنگ خانه شما را بزنند و بگویند همسایه شما شکایت کرده و گفته دو روز است که گرسنه ام و این همسایه سراغم نیامده،دو شاهد هم بیاورد و شمارا دستگیر کنند و یک ماه زندان بمانید، این قانون را عادلانه می دانید؟
      همه چیز را با قانون نمی توان حل کرد. چیزی که قابل ارزیابی اجتماعی نیست و ممکن است از آن سوء استفاده شود را نمی توان قانون کرد.
      باید با اخلاق این موارد را حل کرد.
      اخلاق جوانمردی در دین.
      توصیه های اکید دینی و …

  9. خب صادق هدایت حرفش کاملا در زمانه ای که میزیسته درسته و مورد قبول. من از شما سوالی دارم.
    روزه خواری جرم نیست؟ اگر جرم نیست پس چرا در خیابان روزه خواری کنیم پلیس ببیند میتواند ما رو بازداشت کند و شلاق بزند. و چرا اگر جلوی گرسنه بیچاره غذا بخوریم جرمی ندارد پلیس هم کاری نمیتواند بکند؟ چرا ساندویچی ها و رستوران ها در ایام رمضان در طول روز باید تعطیل باشند اما از افطار تا سحر میتوانند جلوی گرسنگان بیچاره به ساندویچ درست کردن و کباب درست کردنشان ادامه دهند.
    دوست عزیز التماس تفکر

    1. سلام کامران عزیز
      ضمن تشکر از اظهار نظرتان
      روزه خواری جرم نیست هرچند گناه بزرگی است.
      اما تظاهر به روزه خواری جرم است.
      اینکه چرا جرم است، جای خودش قابل بررسی است.
      نکته این است که علت ممنوعیت تظاهر به روزه خواری و نه روزه خواری، آب شدن دل روزه داران نیست. به دروغ چنین منظوری به قانون نسبت داده اند.
      علتش تظاهر به هنجار شکنی است. هرچند جوانمرد نیست کسی که احساسات مذهبی مردم را نادیده می گیرد.

      کباب درست کردن های شب تا صبح هم طبق روال همیشگی اغذیه فروشی هاست و نمی توانید قانون بگذارید که اگر بوی کباب به گرسنه رسید، مجرم هستید و محکوم زیرا چنین قانونی از نظر فلسفه حقوقی، بسیار می تواند مورد سوء استفاده واقع شود و غیر قابل ارزشیابی است. هرچند قبول دارم که نباید غذا فروشی ها برای فروش بیشتر، نمایش خود را زیاد کنند هرچند می بینید آگهی های بازرگانی امروز جهان دل فقرا را آب می کند. چرا آنجا نقد نمی کنید راستی؟

      دین من، زندگی بدون تفکر را زندگی انسانی نمی داند.

      إِنَّ شَرَّ اَلدَّوَابِّ عِنْدَ اَللّٰهِ اَلصُّمُّ اَلْبُکْمُ اَلَّذِینَ لاٰ یَعْقِلُونَ ﴿الأنفال‏، ۲۲﴾
      بدترین جنبندگان نزد خدا، افراد کر و لالی هستند که اندیشه نمی‌کنند.

  10. چی میگی؟ این متن کنایه آمیزه. طرف حرفش هم با اونایی که خودشون سال تا سال به فکر نیازمندان نیستن و اگرم کاری کنن واسه شهرتی بهم زد و ظاهری بودنشونه. بعد میان قانون میذارن که نباید جلو فرد روزه چیزی بخوری و جرم و کلی مجازات پیش رو.
    حرف قشنگی زده خطاب به دزد بیت المال، اختلاسگرها و….
    پشت مردم واسه چی انقدر حرف درست میکنین وقتی نمیتونین حرفش رو از جهت دیگه ببینین.
    یاعلی

    1. باسلام و تشکر از دغدغه شما

      بله نباید کسی را نابجا متهم کرد
      اما وقتی شما این متن را کنار متن های دیگر درباره روزه قرار می دهید و وقتی یکدفعه می بینید با همین ادبیات یک بار هم به طور مستقیم ضد دین سخن می گوید، وقتی می بینید در مورد قانون منع تظاهر به روزه خواری و نه منع روزه خواری که فلسفه عمیقی پشت آن است تمسخر می کنند، تردید نمی کنید که هدف، تخریب روزه داری است.
      ضمن اینکه به نظر ما دلیل این متن ناحق بود و جدا از اینکه چه کسی آن را گفته نقدش کردیم.

      اختلاسگر و دزد و … قطعا از نظر ما مجرم و محکوم و ملعون است اما این ارتباطی به قوانین معقول ندارد. اگر چنین باشد، باید بگوییم هیچ قانونی را رعایت نکنیم چون قانونگذاران بی اخلاق هم داریم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

اسکرول