فیلم هایی که زنان فاسد آن مقدسند

مستند «فقر و فحشا» را ساختند اما توجه نکردند که پیام ناخودآگاه آن بی توجهی به این است که خداوند همیشه برای همه همه جا امکان مقاومت در برابر گناه را قرار می دهد. امروز، فیلم هایی می سازند که زن های بی بند و بار جامعه، پاک ترین، معصوم ترین، مظلوم ترین و مجبورترین کاراکترهای جامعه آن فیلم هستند. مسجدی، بازاری، سیاستمدار، بسیجی و همه و همه ناخالصند و فقط زنان آرایش کرده بی توجه به عفت، دلی پاک دارند. فیلم گشت ارشاد، زندگی خصوصی، ۳۵ متری سطح آب، من مادر هستم و … خالی از این پیام ها نیستند.

البته همه این فیلم ها پیام مثبت هم دارند (به ویژه ۳۵متری سطح آب) اما متاسفانه مخاطب را متوجه نمی کنند که می توان خود را از بی عفتی رهانید.

من منکر این نیستم که زن بدکاره ای باشد که شاید از خیلی از آدم های به ظاهر دیندار و با اخلاق، جلوتر باشد اما انگار این استثنا، قاعده کلی شده.

یک نکته دیگر اینکه فقر و فحشا اصلا قابل مقایسه با این فیلم ها نیست اما این نکته غلط، آنجا هم به نظر مخاطب می رسید هرچند آنجا مقصود سازندگانش شاید این نبود ولی تکرارش در فیلم های اخیر تامل برانگیز است …

من به دغدغه مند بودن و فرهنگی بودن سازنده مستند فقر و فحشا باور دارم.
موضوع، دقت در پیام ناخودآگاه فیلم است.
به نظر می رسد اگر دقت های توحیدی بچه مذهبی ها افزایش می یافت، آن نگاه ناخودآگاه از فقر و فحشا فهمیده نمی شد.
بنده دنبال محکوم کردن آدم خاصی نبوده و نیستم.
تاثیر ناخودآگاه المان های فرهنگی ای که دامن جامعه را آتش زده است، به تصویر کشیده ام.
هرچند خیلی فیلم ها، نکات مثبت هم کم و بیش داشته باشد اما این نکته فراموش شده است:

«خداوند همیشه برای همه همه جا امکان مقاومت در برابر گناه را قرار می دهد.»

این، نگاه توحیدی می خواهد.

فیلم هایی که زنان فاسد آن مقدسند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

اسکرول