الکافی (ط – دارالحدیث) ؛ ج۱۵ ؛ ص۲۲
عن ابی عبد الله علیه السلام
وَ إِیَّاکُمْ وَ سَبَ أَعْدَاءِ اللَّهِ حَیْثُ یَسْمَعُونَکُمْ، «فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ»، وَ قَدْ یَنْبَغِی لَکُمْ أَنْ تَعْلَمُوا حَدَّ سَبِّهِمْ لِلَّهِ کَیْفَ هُوَ إِنَّهُ مَنْ سَبَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ فَقَدِ انْتَهَکَ سَبَّ اللَّهِ
پرهیز کنید از سب دشمنان خدا در جایی که صدای شما را می شنوند. که آنگاه آنان خداوند را بدون علم سب خواهند کرد (اشره به آیه شریفه) و شایسته است بر شما که بفهمید چه قدر بد (حدود و کیفیت بدی دارد) است آنان خداوند را سب کنند.
چرا که هرکه اولیاء خدا را سب کند، در سب خدا افتاده است. (می خواهند بفرمایند اگر شما دشمنان ما را سب کنید، آنان ما را که ولی خدا هستیم سب می کنند و اگر ما که ولی خدا هستیم سب شویم، خداوند سب شده است.
یعنی شما با سبی که کردی که به گوش دشمن ما رسیده، باعث شدی خدا سب شود و این را دست کم نگیر. اگر این طور ترجمه نکنی، روایت بی ربط می شود و معصوم علیه السلام بی ربط حرف نمی زند.)