ح-حاجی کاظم
همیشه سعی کنیم میزان هزینه های ضروری زندگیمان فاصله زیادی با میزان درآمدمان داشته باشد. آنها که همیشه برای درآمدهای خود هزینه می تراشندو بدتر از آنها، آنانی که به اتکای همه درآمدهای خود از قبل وام می گیرند و قسط دار می شوند، در آزادگی دچار مشکلاتی خواهند شد.
اینان به محض کاهش درآمدشان به هر دلیلی، درمانده می شوند و به راحتی دست و پا می زنند و به دیگران رو می اندازند. چک هایشان عقب می افتد و اظهار نیاز می کنند. این ها روحیه آزادگی و مناعت طبع را کم می کند. آزادگی با نقطه ضعف داشتن سازگار نیست.
همیشه بیشتر از نیازمان تلاش کنیم و خواسته های خود از دنیا را کم نماییم. درآمد اضافه آمده را صرف کارهای خیر کنیم نه اینکه عادت های هزینه ای خود را بالا ببریم.
(البته گاهی وام گرفتن و خرج کردن همه محتوای جیبمان در جایی که ضرورت دارد، ممکن است حتی بهترین کار باشد)
امیر مومنان کم هزینه بودند و در عین حال آن قدر درخت کاشتند و آن قدر باغ ها آباد کردند که اگر می خواستند خودشان از آن برداشت کنند، لباس ثروت می پوشیدند.
مثنوی زیبای شیخ بهایی درباره ساده زیستی
گر نبود خنگ مطلی لگام زد بتوان بر قدم خویش گام
ور نبود مشربه از زر ناب با دو کف دست، توان خورد آب
ور نبود بر سر خوان، آن و این هم بتوان ساخت به نان جوین
ور نبود جامهٔ اطلس تو را دلق کهن، ساتر تن بس تو را
شانهٔ عاج ار نبود بهر ریش شانه توان کرد به انگشت خویش
جمله که بینی، همه دارد عوض در عوضش، گشته میسر غرض
آنچه ندارد عوض، ای هوشیار عمر عزیزیست، غنیمت شمار